Stukam się czasem w głowę, gdy uświadamiam sobie w jak głupi sposób ludzie rujnują coś, co wcześniej starali się budować. Zapominają o ideałach, które im przyświecały, na rzecz własnych chorych ambicji i uprzedzeń. Wszystko na około się zmienia, a ludzie jakby nie dorastają do tych zmian, gdyż koncentrują się na sobie, a nie na działaniu…
Dowiedz się więcej
Swędzi nas język, gdy słyszymy potok obraźliwych i wulgarnych słów rzuconych gdzieś w eter. To jak odruch bezwarunkowy, który zdarza się rozochoconemu dziecku na widok mordoklejki. Chcemy się dołączyć do zabawy, a gniew staje się naszym motorem.
Ten moment, gdy na widok Vibovit-u ciekła nam ślinka, minął bezpowrotnie. Tzn. niektórzy w bardziej dorosłym życiu próbują zażywać innych proszków, a czasem nawet je wciągać, jak kiedyś zawartość Zozoli, jednak nie ma w tym krztyny nostalgii. Składy chemiczne dalekie są strukturom cukrów prostych. Tyle tej chemii w jedzeniu.
Jest grupa ludzi, którzy pławią się w rozmowie, bo dzięki niej mają szansę popisać się przed innymi swoją elokwencją i erudycją. Czar słów płynących od prawdziwego humanisty może przeprowadzić w inny wymiar i sprowadzić na tory zarezerwowane innym relacjom. W końcu bywają tacy, co lubią pleść dla sportu.
Nie jestem infantylna i nie domagam się bajkowej idylli, adoracji i pochwał. Wolą sprostowania, to nie są kwiatki, lecz chwasty. Kłujące, pozostawiające pieczenie i plugawe wrażenie ohydy, skrywane pod płaszczykiem pięknych i niewinnych słów. Głośno mówi się o hejcie, a co z obłudą?
Oczywiście w tym wypadku będę generalizować, jednak nie da się ukryć, że poniższe cechy, zachowania i postawy bliższe są mężczyznom niż kobietom. Warto przemycić parę z nich, tak dla własnego dobra.
Zapominamy, że każdy jest inny, bo został inaczej wychowany, wykształcony, ma inne doświadczenie życiowe czy potrzeby emocjonalne. Umyka nam, że ludzie myślą, rozumują, spoglądają na świat odmiennie od nas.
W miarę przybliżenia się zimy i Gwiazdki – o czym już przypominają nam reklamy, coraz mniej przeszkadza nam klaustrofobia. Dom staje się oazą, bo przez zamknięte żaluzje nie widać ponurego świata. Chowamy się pod kocem i zapadamy w półsen.
Jak mi ich było żal. Z oczami smutnymi jak u spaniela, pozostawiani byli przed witrynami sklepów. Czasem jednak robiono coś okrutniejszego; angażowano ich do roli automatycznego nosidła odpowiadającego na zadane pytania przeważnie w sposób twierdzący. Biedni Ci mężczyźni na zakupach.
 Spóźniłam się jak nigdy, w co jednak powątpiewam do dnia dzisiejszego. Trafiłam w odpowiedni moment wywodów, które nie miał absolutnie żadnego znaczenia z uwagi na charyzmę mówcy. Wzrok zatopiony do końca i nie mam na myśli dziesiątek par oczu.
