Jest grupa ludzi, którzy pławią się w rozmowie, bo dzięki niej mają szansę popisać się przed innymi swoją elokwencją i erudycją. Czar słów płynących od prawdziwego humanisty może przeprowadzić w inny wymiar i sprowadzić na tory zarezerwowane innym relacjom. W końcu bywają tacy, co lubią pleść dla sportu.
Nie jestem infantylna i nie domagam się bajkowej idylli, adoracji i pochwał. Wolą sprostowania, to nie są kwiatki, lecz chwasty. Kłujące, pozostawiające pieczenie i plugawe wrażenie ohydy, skrywane pod płaszczykiem pięknych i niewinnych słów. Głośno mówi się o hejcie, a co z obłudą?
Co roku powraca to samo pytanie: Co kupić pod choinkę? Nieustanie przyprawia nas to o ból głowy, bo nie chcemy być banalni, ani kupić czegoś, co nie spodobałoby się osobom obdarowywanym. Internet jest na szczęście bogatym źródłem inspiracji, w którym udało mi się znaleźć kilka bardziej oryginalnych prezentów, choć z oklepanych kategorii.
Miałam jeszcze wstrzymać się z pieczeniem pierników, ale jednak moja silna wola przegrała z zapędami kulinarnymi. Upiekłam je i się tego nie wstydzę. Zwłaszcza dumna jestem ze stworzenia idealnego przepisu na świąteczne pierniki, który łączy tradycję ze szczyptą pikanterii.
Mikołajkowa propozycja dla ciasteczkowych łasuchów. Aromat miodu, czekolady i orzechów z pewnością przywoła magię zbliżających się świąt bardziej niż kolorowe lampki w hipermarketach.
Oczywiście w tym wypadku będę generalizować, jednak nie da się ukryć, że poniższe cechy, zachowania i postawy bliższe są mężczyznom niż kobietom. Warto przemycić parę z nich, tak dla własnego dobra.
Kolejna porcja białostockiego śledzikowania, której cz. 1 znajdziecie tutaj. Dzisiaj skupiłam się na emocjonalnych zwrotach pojawiających się w mowie potocznej podczas rozmów, a właściwie częściej podczas sprzeczek.
Zapominamy, że każdy jest inny, bo został inaczej wychowany, wykształcony, ma inne doświadczenie życiowe czy potrzeby emocjonalne. Umyka nam, że ludzie myślą, rozumują, spoglądają na świat odmiennie od nas.
Prawdopodobnie „Spectre” to ostatni film z serii o Bondzie, w którym zagrał Daniel Craig. Ale czy czymś mnie ten film zaskoczył? Nie, aczkolwiek śmiechu było co niemiarę. Śpieszę wyjaśnić.
W miarę przybliżenia się zimy i Gwiazdki – o czym już przypominają nam reklamy, coraz mniej przeszkadza nam klaustrofobia. Dom staje się oazą, bo przez zamknięte żaluzje nie widać ponurego świata. Chowamy się pod kocem i zapadamy w półsen.
