Ten moment, gdy na widok Vibovit-u ciekła nam ślinka, minął bezpowrotnie. Tzn. niektórzy w bardziej dorosłym życiu próbują zażywać innych proszków, a czasem nawet je wciągać, jak kiedyś zawartość Zozoli, jednak nie ma w tym krztyny nostalgii. Składy chemiczne dalekie są strukturom cukrów prostych. Tyle tej chemii w jedzeniu.
Jest grupa ludzi, którzy pławią się w rozmowie, bo dzięki niej mają szansę popisać się przed innymi swoją elokwencją i erudycją. Czar słów płynących od prawdziwego humanisty może przeprowadzić w inny wymiar i sprowadzić na tory zarezerwowane innym relacjom. W końcu bywają tacy, co lubią pleść dla sportu.
Nie jestem infantylna i nie domagam się bajkowej idylli, adoracji i pochwał. Wolą sprostowania, to nie są kwiatki, lecz chwasty. Kłujące, pozostawiające pieczenie i plugawe wrażenie ohydy, skrywane pod płaszczykiem pięknych i niewinnych słów. Głośno mówi się o hejcie, a co z obłudą?
Oczywiście w tym wypadku będę generalizować, jednak nie da się ukryć, że poniższe cechy, zachowania i postawy bliższe są mężczyznom niż kobietom. Warto przemycić parę z nich, tak dla własnego dobra.
Zapominamy, że każdy jest inny, bo został inaczej wychowany, wykształcony, ma inne doświadczenie życiowe czy potrzeby emocjonalne. Umyka nam, że ludzie myślą, rozumują, spoglądają na świat odmiennie od nas.
W miarę przybliżenia się zimy i Gwiazdki – o czym już przypominają nam reklamy, coraz mniej przeszkadza nam klaustrofobia. Dom staje się oazą, bo przez zamknięte żaluzje nie widać ponurego świata. Chowamy się pod kocem i zapadamy w półsen.
Tułamy się przez ten październik z termosem pełnym mocnej kawy, ominięci szarym płaszczem i szalikiem w jeszcze bardziej ponurym kolorze. Pozbawienie nas dawki promieni słońca nie wpływa korzystnie na naszą kondycję psychiczną lecz „przejaskrawia” naszą ciemną stronę. Marudy są wszędzie.
Natrafiłem dzisiaj na artykuł, z którego wynika, że wysokim żyję się lepiej. Od razu się uśmiechnęłam – w końcu zaliczam się do tak zacnego grona. Zdaje się, iż zwracanie na siebie uwagi, budzi pewien respekt, nie mówiąc już o łatwiejszym zaistnieniu w świadomości innych. Ładne mi fory.
Jak mi ich było żal. Z oczami smutnymi jak u spaniela, pozostawiani byli przed witrynami sklepów. Czasem jednak robiono coś okrutniejszego; angażowano ich do roli automatycznego nosidła odpowiadającego na zadane pytania przeważnie w sposób twierdzący. Biedni Ci mężczyźni na zakupach.
 Spóźniłam się jak nigdy, w co jednak powątpiewam do dnia dzisiejszego. Trafiłam w odpowiedni moment wywodów, które nie miał absolutnie żadnego znaczenia z uwagi na charyzmę mówcy. Wzrok zatopiony do końca i nie mam na myśli dziesiątek par oczu.
