11 życiowych umiejętności jakich uczą studia prawnicze

Każda forma kształcenia i podnoszenia swoich kwalifikacji przynosi nam korzyści niezwiązane bezpośrednio z przyswojeniem dodatkowej wiedzy. Uczymy się określonych schematów myślenia, przywłaszczamy wypracowane sposoby postępowania, rozwijamy samoświadomość, odkrywamy zupełnie inną perspektywę, zapoznajemy się z danym środowiskiem i tworzymy sieć nowych kontaktów. Dzisiaj postaram się pokazać jakich umiejętności, które niebywale przydają się w życiu, uczą studia prawnicze.

1. Argumentacja.

 Prawnik musi uzbroić się w arsenał argumentów, by poprzeć swoje twierdzenie,a gdy natrafi na kontrargument musi się odpowiednio do niego odnieść. Umiejętność argumentacji pozwala w rzeczowy i jasny sposób komunikować się z innymi. Przedstawianie publicznie swojego zdania, które jest wystarczająco uzasadnione, sprawia, że otoczenie poważnie traktuje rozmówcę. Jeżeli ktoś potrafi argumentować swoje racje, uważany jest za osobę zdecydowaną i pewną siebie. To umiejętność, która przydaje się nie tylko na sali sądowej, ale podczas tak prozaicznych sytuacjach jak rozmowa z szefem czy znajomymi.

2. Znajdowanie potrzebnych przepisów.

W życiu codziennym dokonujemy bardzo wielu czynności prawnych, z których większość osób nawet nie zdaje sobie sprawy. Czasem jednak nawet Ci ambiwalentni prawnie są zmuszeni dowiedzieć się czegoś na temat swoich praw i obowiązków, aby odpowiednio wybrnąć z sytuacji, w której się znaleźli. Sztuką nie jest sama wiedza na temat przepisów, bo nie sposób przyswoić ich wszystkich z uwagi na ogrom regulacji i częste zmiany prawa, ale umiejętność poruszania się w przepisach i znalezienia adekwatnych w danej sytuacji norm prawnych.

3. Sztuka kompromisu.

Oczywiście każdy chciałby, aby to jego racja była zawsze na wierzchu. Jednak nie zawsze jest ona możliwa do realizacji lub jest okupiona zbyt dużym wysiłkiem niewspółmiernym do efektów. Prawnik przynajmniej hipotetycznie powinien zdawać sobie sprawę z tego, że, aby coś osiągnąć należy pójść na pewne ustępstwa dążąc do wypracowania kompromisu. Praktyka prawnicza uczy najpierw ugodowego załatwiania spraw i korzystania z drogi sądowej jako ostateczności.

4. Pochłanianie wiedzy.

W zawodach na ilość godzin przeznaczonych na naukę prawo przegrywa chyba tylko z medycyną. Nie od dziś wiadomo, że umiejętność szlifowana latami pozostaje z nami i wyróżnia nas wśród innych. Konieczność nieustannego uczenia wypracowała w prawnikach zdolność szybkiego i łatwego pochłaniania przeróżnej wiedzy. To właśnie przyswojona wiedza i odpowiednie wykorzystanie jej w praktyce stają się narzędziami, na których głównie opiera się zawód prawnika. Poza tym prawnik jest wręcz skazany na poszerzanie swojej wiedzy z uwagi na zmiany legislacyjne i interpretacyjne.

5. Weryfikacja informacji.

Mówi się, że nie ma jednej prawdy objawionej. Prawnik będzie dążył do jej odkrycia i przeanalizuje różne źródła, aby ostatecznie przyjąć stanowisko. Studia prawnicze każą wątpić i stawiać nieustanne pytania, a studenci mają znaleźć właściwe odpowiedzi. Prawnik cały czas porusza się w świecie nowych informacji i faktów, których stara się dowieść prawdziwości.

6. Ustosunkowanie się do czyiś opinii.

To, że sędziowie SN w uchwale przedstawili takie, a nie inne stanowisko, nie znaczy, że nikt nie może mieć swoich przemyśleć, co do twierdzeń tam zawartych. Prawnik słucha, czyta, poddaje analizie opinie innych i przedstawia swoje wnioski. Bierze pod uwagę różne punkty widzenia na sprawę, ale koniec końców zajmuje jakieś stanowisko. Prawnik skupia swoją uwagę i pokazuje, że nie żyje w próżni, a angażuje swoją energię, by pokazać, co sądzi na dany temat.

7. Wytrwałość.

Było już powiedziane, że studia prawnicze uczą, że człowiek jest w stanie przyswoić bardzo dużo wiedzy, jeżeli tylko tego chce. To wymaga jednak ogromu skupienia i wytrwałości. Tego drugiego tym bardziej, że decydowanie się na karierę prawnika powiązane jest z poświęceniem wielu lat swego młodego życia na przygotowanie do zawodu. Człowiek programuje się, by wytrwale dążyć do celu, co przekłada się na determinację w zdobywaniu również innych rzeczy.

8. Szukanie alternatywnych rozwiązań.

Rozwiązywanie kazusów jest jednym z elementów nauczania i sprawdzania myślenia studentów. Nie jest powiedziane, że rozwiązanie musi być jedno, to od kreatywności i umiejętności wykorzystania w praktyce swojej wiedzy, zależy do jakiej konkluzji dojdzie student. W codziennym życiu można nazwać to kolokwialnie kombinowaniem. Umiejętność poszukiwania tej najlepszej drogi przydaje się zwłaszcza, gdy jesteśmy zdani tylko na siebie.

9. Radzenie sobie w sprawach urzędowych.

Może to bardzo banalna umiejętność, bo przecież tylu ludzi jakoś sobie z tym radzi, a wcale nie ukończyło studiów prawniczych. Ale różnica między „jakoś” a „świadomie” narzuca się sama. Prawnik wie jakich formalności musi dokonać jeżeli chce nabyć nieruchomość albo jakie wiążą go terminy. Bywa, że szewc bez butów chodzi, ale tą podstawową wiedzę, jaką student posiadł przez 5 lat na pewno uda mu się spożytkować.

10. Przewidywanie konsekwencji działań i najgorszego scenariusza.

To trochę jak jakieś fatum, zwłaszcza jeżeli mowa o najgorszym wariancie, bo prawnik ma w głowie, że coś może pójść inaczej niż na początku się zakładało. W końcu uczy się podczas studiów o odpowiedzialności opartej na zasadzie winy, ryzyka czy słuszności oraz o skutkach nieprzestrzegania prawa. Prawnik inkorporuje do swego życia schemat myślenia: „jeżeli zrobię to lub nie zrobię tego, to stanie się to lub to”. Bardzo racjonalne podejście, aczkolwiek kłopotliwe, bo odbierające nutkę spontaniczności.

11. Walka o swoje prawa.

Studia prawnicze przygotowują w zasadzie do walki w sądzie, przed organem, o klienta, o rację w sporze, o pomyślny wyrok lub o przeforsowanie swoich warunków umowy. To nieustanny ring, w którym prawnik stara się zadawać jak najwięcej ciosów i jednocześnie chronić samego siebie. Walka o swoje wchodzi mu w krew. Jest świadom swych praw i tego w jaki sposób może ich bronić, również w relacjach zupełnie prywatnych. Studia sprawiają, że człowiek staje się mniej bezradny, a bardziej waleczny.