Natrafiłem dzisiaj na artykuł, z którego wynika, że wysokim żyję się lepiej. Od razu się uśmiechnęłam – w końcu zaliczam się do tak zacnego grona. Zdaje się, iż zwracanie na siebie uwagi, budzi pewien respekt, nie mówiąc już o łatwiejszym zaistnieniu w świadomości innych. Ładne mi fory.
Aż chciałoby się pozłorzeczyć na pluchę i sączący się z nieba deszcz. Aż korci, by trącić z niewymowną pogardą wciąż mokry parasol. Jak to możliwe, że otoczenie potrafi się cieszyć z takiej pogody?
Wygląda na to, że niektórzy potrzebowali protekstu w postaci specjalnego dnia, aby ucałować kogoś znienacka. Tak czy owak, właśnie dzisiaj przypada dzień niespodziewanego całusa.
