Dlaczego wracamy do tego, co było?
Mówi się, że stojąc w rozkroku – jedną nogą w przeszłości, a drugą w przyszłości, sika się na teraźniejszość. Pomimo tego, iż jest to dość uproszczone stwierdzenie, jest w nim wiele prawdy. Nie umiemy odciąć się od przeszłości, dlatego trudno nam pójść do przodu.
