TSUE – słodkie czekoladki z alkoholem i gorzkie problemy ze zwolnieniem

Produkcja czekoladek opiera się na wykorzystaniu przeróżnych składników, m.in. alkoholu. A tam gdzie pojawia się alkohol, tam również rozpoczynają się kontrole dotyczące zużycia alkoholu etylowego. Niechybnie powstają wątpliwości na granicy podatku akcyzowego i jego harmonizacji w ramach UE. Jak interpretować przepisy odnośnie zwolnienia?

Spółka nie posiadała decyzji właściwego organu podatkowego określającej dopuszczalne normy zużycia napojów alkoholowych do produkcji wyrobów cukierniczych. Postępowanie podatkowe doprowadziło do wydania decyzji o opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Czyżby słusznie?

***

 Artykuł 27 ust. 1 lit. f) Dyrektywy 92/83/EWG

„Państwa członkowskie zwalniają produkty objęte niniejszą dyrektywą z ujednoliconego podatku akcyzowego na warunkach, które zostaną przez nie określone w celu zagwarantowania prawidłowego i uczciwego stosowania takich zwolnień oraz zapobiegania wszelkim ewentualnym wypadkom uchylania się, omijania lub naruszania tych przepisów:

f)      gdy są one używane bezpośrednio lub jako składnik do półproduktów służących do wytwarzania środków spożywczych (rozlewanych lub innych), pod warunkiem że w każdym przypadku zawartość alkoholu w tych produktach nie przekracza: 8,5 litra czystego alkoholu na 100 kg produktu dla wyrobów czekoladowych i 5 litrów czystego alkoholu na 100 kg produktu dla wszystkich innych wyrobów”.

Artykuł 32 ust. 4 pkt 3 lit. d) Ustawy o podatku akcyzowym przewiduje między innymi, że:

„…od akcyzy zwalnia się ze względu na przeznaczenie napoje alkoholowe używane bezpośrednio do wytwarzania artykułów spożywczych lub jako składnik do półproduktów służących do wytwarzania artykułów spożywczych i że w przypadku podmiotu zużywającego zwolnienie od akcyzy dotyczy ilości nieprzekraczających dopuszczalnych norm zużycia…”

***

Zgodnie ze wspomnianymi przepisami właściwy naczelnik urzędu celnego ustala w drodze decyzji, dla poszczególnych podmiotów, na ich wniosek dopuszczalne normy zużycia napojów alkoholowych. Organ ten może również ustalić te dopuszczalne normy zużycia w drodze decyzji wydanej z urzędu. W rzeczonej sprawie nie spełniono jedynie kwestii formalnych. Same wyroby cukiernicze o odpowiednim stężeniu alkoholu wchodziły w zakres norm unijnych.

Sąd administracyjny zauważył dylemat interpretacyjny, dlatego skierował pytanie prejudycjalne do TSUE. Pytanie do Trybunało brzmiało następująco:

„Czy artykuł Dyrektywy w związku z brzmieniem motywów Dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on przepisom krajowym, na mocy których alkohol etylowy używany przez podmiot zużywający bezpośrednio lub jako składnik do półproduktów służących do wytwarzania środków spożywczych, nieprzekraczający w każdym przypadku zawartości alkoholu w tych produktach: 8,5 litra czystego alkoholu na 100 kg produktu dla wyrobów czekoladowych i 5 litrów czystego alkoholu na 100 kg produktu dla wszystkich innych wyrobów, nie jest objęty zwolnieniem podatkowym z tej przyczyny, że podmiot zużywający nie posiada odrębnej decyzji właściwego organu podatkowego określającej ilość nieprzekraczalnych dopuszczalnych norm zużycia?”

Krótko mówiąc, czy krajowe procedury zwolnienia sprzeniewierzają idee Dyrektywy obejmujące podatkiem akcyzowym?

Konkluzja okazała się prostsza niż zapytanie. Przepis Dyrektywy stoi na przeszkodzie krajowym uregulowaniom, które uzależniają stosowanie przewidzianego w nim zharmonizowanego podatku akcyzowego od warunku posiadania przez dany podmiot decyzji organu podatkowego określającej dopuszczalne normy zużycia produktów zwolnionych od tego podatku na mocy rzeczonego przepisu.

 Trybunał zauważył, że dopuszczalne normy zużycia zwolnionych produktów są już określone przez przepis Dyrektywy i że, jak wynika z postanowienia odsyłającego, spółka zastosowała się do przewidzianych wymogów, których spełnienie, według sądu odsyłającego, zapewnia kontrolę nad prawidłowym stosowaniem zwolnień i zapobiega naruszeniom prawa.

Zobacz:

– postanowienie TSUE (II Izba) z dnia 3 grudnia 2014 r. w sprawie c-313/14 ASPROD sp. z.o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Celnej w Szczecinie.