Wykładnia ad absurdum w kontekście SKA

Absurdalne rozwiązania świadczą o wybujałej wyobraźni albo o braku podstawowej wiedzy. Fantazjowanie pominę, za to skupię się na ubogiej, bo najwidoczniej nie aktualizowanej bazie wiedzy organu wydającego w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną dotyczącą opodatkowania przychodów akcjonariuszy spółki komandytowo-akcyjnej.

Zdaniem organu przychód powstaje w momencie powstania roszczenia tzw. w momencie podjęcia uchwały o wypłacie „dywidendy” z zysków spółki. Jest to nierealne rozwiązanie, gdyż częsty obrót akcjami, prowadziłby do opodatkowania osoby, która już wyzbyła się akcji. Co ciekawe akcjonariusze winni być zobligowani do odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy. Z jakiej racji? Dlatego, że zdaniem organu, wypłata dywidendy dotyczy jedynie spółek kapitałowych, a przychody akcjonariuszy SKA są niczym innym jak udziałem w zysku. Oznacza to tyle, że opodatkowanie zysku powinno odnosić się do roku, w którym zostało wypracowane.

Interpretacja indywidualna wydana została w 2010 r., czyli 3 lata przed znamienną w skutkach uchwałą 7 sędziów NSA. Pomimo to, WSA uchylił interpretację, a organ wniósł skargę kasacyjną. NSA poświęcił 2 lata na to, by oddalić skargę i uzasadnić wyrok zgodnie z obecnym dorobkiem orzeczniczym.

Brak jednoznacznego orzecznictwa w momencie wydania interpretacji nie zwalnia jednak od myślenia. Skoro spółka komandytowo-akcyjna, jak sama nazwa wskazuje, łączy dwa reżimy spółek, należałoby się odnieść do genezy powstawania zysków i charakteru elementów składowych spółki już na gruncie kodeksu spółek handlowych. Wtedy można zaobserwować stabilną funkcję jaką sprawują komplementariusze oraz rotacyjne zmiany na liście akcjonariuszy. Jak w takim układzie opodatkować potencjalny przychód akcjonariuszy, który prawdopodobnie nie zostanie wypłacony i do tego odprowadzić zaliczki?

Orzecznictwo stoi za opodatkowanie dopiero w momencie wypłaty stosownej dywidendy – czyli podatek zapłaci tylko ten akcjonariusz, który faktycznie otrzymał pieniądze, a nie ten, który ma roszczenie do spółki. Szczegółowe wyjaśnienia znajdują się w uchwale i wyroku NSA, do których gorąco odsyłam.

Zobacz:

– uchwałę NSA w składzie 7 sędziów z dnia 20 maja 2013 r. (sygn. akt II FPS 6/12);

– wyrok NSA z dnia 1 sierpnia 2014 r. (sygn. akt II FSK 1942/12).