(Nie)słuszna odmowa

Na pytanie: „Czy moglibyście przewieźć moje rzeczy?”, nie możemy odpowiedzieć od razu.  Wtedy, gdy dowiemy się co, kiedy, skąd i gdzie mamy przewieźć, podejmujemy decyzję. Dlaczego zatem odmawia się wydania interpretacji, podając zarzuty, zamiast podjąć inicjatywę sprostowania niejasności?

Spółka kapitałowa miała przejąć inną spółkę, po czym przekształcić się w spółkę osobową. Złożyła zatem wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej (jako podatnik), w której zadała pytanie:

„Czy w razie przekształcenia Spółki w spółkę osobową, nie powstanie u byłych wspólników Spółki przejmowanej, jak i dotychczasowych wspólników Spółki  przychód w wysokości części niepodzielonych zysków Spółki przejmowanej z lat ubiegłych i w związku z tym Spółka, jako następca prawny Spółki przejmowanej, nie jest zobowiązana jako płatnik do obliczenia i pobierania podatku od takiego przychodu byłych wspólników Spółki przejmowanej oraz dotychczasowych wspólników Spółki?”

To pytanie nie doczekało się odpowiedzi organu, gdyż odmówił on wydania interpretacji indywidualnej. Powołał się na to, iż Spółka nie jest osobą zainteresowaną w sprawie, która ją dotyczy. W momencie przekształcenia spółka kapitałowa przestaje istnieć, a powstaje nowy twór prawny (nowi podatnicy PIT) – spółka osobowa.

Sprawa trafiła do sądu administracyjnego. WSA w Warszawie uchylił postanowienie. Podniósł, że przepisy dotyczące wydawania interpretacji indywidualnych tyczą się również sytuacji płatników – w tym przypadku spółka nie jest podatnikiem, lecz potencjalnym płatnikiem. W ocenie WSA Spółka wykazała związek przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego z jej możliwą odpowiedzialnością podatkową. Spółka pytała we własnej sprawie; po jej przekształceniu w  spółkę osobową, będzie tym samym podmiotem, a jedynie w innej, zmienionej formie organizacyjnej.
Jednak Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w skardze kasacyjnej zarzucił naruszenie prawa procesowego, jak chociażby sprzeczność rozstrzygnięcia z uzasadnieniem.

Najciekawsze z całej tej historii jest uzasadnienie NSA, który z kwestii podmiotowych wysnuł iście przedmiotową tezę wnioskowania o wydanie interpretacji indywidualnych.

„Wyczerpująco przedstawiony (zaistniały bądź przewidywany) stan faktyczny, o którym mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz.749 ze zm.), to taki, na podstawie którego można w sposób pewny i nieuzasadniający żadnych przedmiotowych wątpliwości udzielić informacji w zakresie możliwości stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w razie potrzeby dokonując także operatywnej wykładni adekwatnych do niego przepisów.”

NSA w zasadzie w ogóle nie odniósł się do niejasności dotyczących statusu podmiotu ubiegającego się o wydanie interpretacji. W głównej mierze skupił się na rolach jakie pełni organ i wnioskodawca. Zaznaczył, że skoro wypełnienie we wniosku rubryki dotyczącej podatnika było w sprzeczności z treścią stanu faktycznego, organ mógł z łatwością wezwać wnioskodawcę do sprecyzowania bądź uzupełnienia wniosku.

Warto zapoznać się z tym orzeczeniem.

Zobacz:

– wyrok NSA z dnia 18 lipca 2014r. (sygn. akt II FSK 1934/12).