Debiut na giełdzie a koszty uzyskania przychodu
Zadebiutowanie na Giełdzie Papierów Wartościowych to szczególny moment na potencjalny acz realny rozwój działalności gospodarczej. Sama emisja akcji i inne wydatki towarzyszące są inwestycją, która w dłuższej perspektywie może procentować. Jednak czy ta inwestycja może być rozpatrywana w kategoriach kosztów uzyskania przychodu?
Z pomocą przychodzi kilka orzeczeń NSA, które różnicują wydatki na dwie grupy. W pierwszej znajdują się wydatki związane bezpośrednio z emisją. Do tego rodzaju wydatków NSA zaliczył opłaty notarialne, sądowe, podatek od czynności cywilnoprawnych, a w przypadku podwyższenia kapitału w drodze emisji akcji będących przedmiotem oferty publicznej, objętych prospektem emisyjnym, dodatkowo ponoszone w związku z tym opłaty giełdowe, koszty druku dokumentów akcyjnych, koszty sporządzenia, drukowania oraz dystrybucji prospektu emisyjnego lub jego skróconej wersji oraz koszty oferowania papierów wartościowych. Te wydatki nie stanowią kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym, w przeciwieństwie do drugiej grupy pozostałych wydatków towarzyszących emisji. Mowa jest o wydatkach, które choć są związane z debiutem na giełdzie, to wiążą się bardziej z ogólnym funkcjonowaniem spółki jako organizmu gospodarczego. Mowa chociażby o pomocy prawnej czy doradztwie.
Problem w kwalifikowaniu wydatków towarzyszących debiutowi na giełdzie polega na tym, iż trudno przyporządkować je do konkretnego przychodu. Jest to z pewnością perspektywiczne inwestowanie w spółkę, nastawione na poszerzenie kontaktów i wzbudzenie zaufania u nowych klientów. Choć większość tych wydatków jest konieczna, nie należy generalizować i powoływać się jedynie na tezę poszerzonego składu 7 sędziów NSA o niezaliczaniu tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu. Istnieją bowiem pochodne wydatki, o których nie należy zapominać, a które należy rozpatrywać indywidualnie.
Zobacz:
– uchwałę (7 sędziów) NSA z dnia 24 stycznia 2011r. (sygn. akt II FPS 6/10);
– interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 20 kwietnia 2011r. (ITPB3/423-42/11/AM);
– wyrok WSA w Gdańsku z dnia 15 listopada 2011r. (sygn. akt I SA/Gd 836/11);
– wyrok NSA z dnia 18 lutego 2014r. (sygn. akt II FSK 552/12);
– wyrok WSA w Gdańsku z dnia 9 lipca 2014r. (sygn. akt I SA Gd 502/14).
