Choć raz w Białymstoku

Po ulicach Białegostoku nie chadzają ani żubry ani białe niedźwiedzie, a obecnie mamy lepszą pogodę niż na południu Polski. Nie pluskamy się w ruskiej bani zamiast w wannie, jak też nie jeździmy furmankami czy saniami. Nie dojdziemy na piechotę do granicy białoruskiej, choć Białorusini często odwiedzają nasze sklepy. Ktoś kto widział Białystok 10 lat temu, teraz z trudem by go poznał. Białystok rozwija się wręcz drastycznie – zmodernizowane drogi, śmiałe zmiany zagospodarowania przestrzeni, odrestaurowane i nowe budynki. Jednak pomimo ogromnego skoku w infrastrukturze, nie brakuje nam zieleni, barwnych klombów, parków i zadbanej przestrzeni rekreacyjnej. Tutaj po prostu przyjemnie się mieszka i przebywa. Nie dziwi więc fakt, że Białostoczanie stali się najbardziej zadowolonymi ze swego miasta mieszkańcami w Europie.

W zasadzie z Białymstokiem łączy się całe moje życie. Urodziłam się na ul. Warszawskiej po to, żeby 16 lat później uczyć się 20 m dalej w liceum. Studia na Wydziale Prawa to jakieś 400 m od mojego liceum,100m od Pałacu Branickich, 50 m od parku na plantach, 30 m od Sądu Apelacyjnego i 0 m do naszego bistra „Na prawo”. Przyjemnie jest żyć w mieście, gdzie wszystko jest pod ręką, gdzie wszędzie można dojechać rowerem, gdzie jest zielono, czysto i wydaje się jakby czas stanął w miejscu.

Przyjeżdżając do Białegostoku po prostu nie da się ominąć Pałacu Branickich. Jest symbolem tego miasta jak Wawel dla Krakowa. Obecnie znajduje się w nim Uniwersytet Medyczny i odbywają się tam przeróżne uroczystości, nawet śluby. Przepiękny park otaczający pałac był na trasie moich wędrówek między wydziałem a lektoratem.

Życie Białegostoku kręci się wokół deptaku na Rynku Kościuszki. Na środku rynku stoi Ratusz z Muzeum Podlaskim. Został on ostatecznie wybudowany w 1761r., ale co ciekawe nigdy nie stanowił siedziby władz miasta.

Jeżeli jakikolwiek Białostoczanin powie, że: „spotykamy się pod fontanną”, to na 90% chodzi o fontannę pod ratuszem. Z tego właśnie miejsca zaczynają się spacery po pubach, a dalej po klubach. Pubów chyba się nie doliczę, ale około 12 znajdujących się w centrum jest do polecenia. Jeśli mowa o klubach, to mamy ich w Białymstoku 34, aczkolwiek mogę się mylić, bo liczyłam je w piątek.

Miłośnicy sztuki sakralnej powinni odwiedzić najstarszy kościół w Białymstoku wraz z jego kryptami, który znajduje się wewnątrz neogotyckiego kościoła Farnego. Wieże widać z daleka, dlatego kościół stanowi doskonały punkt odniesienia.

Cerkiew Prawosławna p. w. św. Mikołaja, znajdująca się przy ul. Lipowej stanowi cenny zabytek. Łączna suma 12 parafii prawosławnych oraz obecność innych związków wyznaniowych świadczy o wielokulturowości Białegostoku. Co trzeci Białostoczanin wyznaje obrządek wschodni, dlatego na Podlasiu podwójnie obchodzimy święta i Sylwestra (przez co wydłużają nam się ferie).

Dworzec PKP w Białymstoku rzeczywiście nie jest duży, ale kilka lat temu został wyróżniony w konkursie na najlepiej odrestaurowany budynek kolejowy. Może zechcecie wysiąść na jednym z jego peronów, żeby poznać lepiej Białystok?