Brak rażącego naruszenia prawa czy nierażące naruszenie prawa

Co się dzieje w sytuacji, gdy Dyrektor Izby Skarbowej nie bardzo orientuje się w przepisach KSH? Nie przyjmuje odwołania jedynego członka zarządu (jedynego reprezentanta spółki). Jakie są dalsze konsekwencje? Decyzja wiąże, a kwota zadłużenia zostaje wyegzekwowana przez komornika.

Przepisy KSH może rzeczywiście nie są skonstruowane idealnie, ale sąd rejonowy odpowiedzialny za wpisanie spółki do KRS, zauważyłby niejasności dotyczące reprezentacji. Nie mniej jednak Dyrektor IS nie dał wiary odpisowi statutu spółki oraz odpisowi z KRS odnośnie sposobu reprezentacji spółki tylko przez jednego członka zarządu. Domagał się uzupełnienia braków formalnych – tzn. podpisu prokurenta, pomimo że taki podpis nie był konieczny dla skuteczności odwołania.

Zatem spółka nie mogła się faktycznie odwołać od decyzji określającej zobowiązanie podatkowe na sumę ponad 180 tys zł. WSA uchylił postanowienie Dyrektora IS w Poznaniu w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia odwołania w sprawie podatku, a nie stwierdził nieważności postanowienia, gdyż nie dopatrzył się rażącego naruszenia prawa w tej sprawie.

Organ źle zinterpretował przepisy i nie jest to jego wina. Wychodzi na to, że rażące naruszenie prawa powinno być dokonane z premedytacją, pełną świadomością łamania przepisów prawa. Jak wyjaśnił później NSA do stwierdzonego przez WSA naruszenia wymienionego przepisu prawa doszło (w istocie) na skutek błędnej wykładni – nie regulacji prawnej administracyjnej procedury podatkowej. Czyli im mniej urzędnik wie, tym lepiej, grunt by postępowanie podatkowe szło w należytym porządku. W zasadzie prowadziłoby to do nieustannej kontroli decyzji przez sąd administracyjny.

Cóż, stwierdzenie nieważności rozstrzygnięcia poprzez naruszenie prawa musi opierać się na tym, iż nastąpiło ono w stopniu rażącym. A jak wyjaśnia NSA (posiłkując się innym wyrokiem NSA z dnia 3 grudnia 2010 r., II FSK 1299/09, LEX nr 745613) rażące naruszenie powstaje, gdy czynności prowadzące do załatwienia sprawy lub samo jej załatwienie nie są realizowane w odniesieniu do stanu prawnego sprawy i jego elementów, ale tak, jak gdyby do ich przeciwieństwa, poprzez zanegowanie w całości lub w części treści przepisów regulujących stan prawny sprawy. Bardzo ciekawa definicja, zwłaszcza jej drugi człon. Wracając do sprawy, czy aby Dyrektor IS nie negował prawa członka zarządu do reprezentacji spółki i składania oświadczeń woli w imieniu spółki?

Zobacz źródło: wyrok NSA z 9 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1085/12